مقدمه: بیشتر مطالعات انجام شده جهت بررسی نتایج جراحی اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانی (Adolescent Idiopathic Scoliosis)، به ارزیابی میزان بهبود درجه انحراف ستون فقرات و شاخص های رادیوگرافیک استوار بوده است و اطلاعات کمی از میزان رضایت مندی بیماران بعد از عمل جراحی در دسترس می باشد. این مطالعه، با هدف ارزیابی نتایج جراحی اسکولیوز ایدیوپاتیک با تکیه بر جنبه اجتماعی، روانی و عملکردی در کنار شاخص های رادیوگرافیک طراحی گردید.روش ها: مطالعه به صورت مقطعی (cross-sectional) بر روی بیماران کاندید جراحی مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک صورت گرفت. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه SR 30 (پرسش نامه شماره 30 انجمن پژوهشگران بیماری اسکولیوز) استفاده گردید. این پرسش نامه قبل و 24 ماه پس از عمل توسط بیماران تکمیل شد و سپس نتایج حاصل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: 43 بیمار در این مطالعه بررسی شدند. میانگین شاخص رضایت مندی بیماران قبل و پس از جراحی 2.7±0.3 و 4.2±0.2 بود که نشانه پیشرفت چشم گیر وضعیت بیماران بود (P<0.01). تصویر بدنی کلی از خود (General self image)، وضعیت روحی و عملکرد و سطح فعالیت بیماران نیز همگی پیشرفت قابل توجهی نشان داد (P<0.01). درد یافته مهمی در بیماران ما نبود. در مجموع %95 بیماران رضایت بالا و %5 رضایت نسبی داشتند.نتیجه گیری: عمل جراحی علاوه بر اصلاح قابل توجه بدشکلی ستون فقرات، بهبود چشم گیری در وضعیت روحی و رضایت مندی و سطح فعالیت بیماران خواهد داشت.

سابقه و هدف: اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان شایع ترین نوع اسکولیوز و پیچیده ترین دفورمیتی ستون فقرات و تنه با عوارض قابل توجه است. در این پژوهش، اثربخشی تمرینات ثبات مرکزی در بهبود این اختلال با یک مرور نظام مند بررسی شد. مواد و روش ها: این مطالعه مرور نظام مند بر اساس راهنمای PRISMA انجام شد. واژه های کلیدی (Adolescent Idiopathic Scoliosis، core exercise، Cobb angles وcorrective exercise) در پایگاه های داده PubMed، Scopus، MEDLINE، Cochrane Library CINAHL و Google Scholarو محدود به مقالات فارسی و انگلیسی زبان منتشرشده در سال های 2022-2005 جستجو شد. مطالعات انجام شده بر روی نوجوانان(18-10 سال) دچار اسکولیوز ایدیوپاتیک که در یکی از گروه ها فقط مداخله تمرینات ثبات مرکزی به کار رفته بود و یکی از متغیرهای وابسته اندازه زاویه کاب (نشانگر شدت اسکولیوز) بود، لحاظ شدند. مقیاس PEDro برای ارزیابی کیفیت مقالات از نظر خطر سوگرایی به کار رفت. یافته ها: در جستجوی اولیه 268 مقاله یافت شد. بعد از حذف مقالات نامربوط و فاقد معیارهای ورود و ارزیابی کیفی مقالات باقیمانده، در نهایت 7 مقاله با میانگین 6/2 نمره PEDro (کیفیت متوسط) با مجموع 297 آزمودنی برای مرور نظام مند انتخاب شدند. کاهش معنی دار آماری زاویه کاب در همه مقالات منتخب گزارش شد، اما فقط در چهار مقاله کاهش زاویه کاب از نظر بالینی نیز معنادار بود (میزان کاهش بیش تر از 5). استنتاج: تمرینات ثبات مرکزی روشی ایمن، آسان و در دسترس است که می تواند برای بهبود اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان موثر باشد، اما شواهدی با سطح متوسط از این فرضیه حمایت می کند. انجام مطالعات بیش تر و باکیفیت در آینده برای نتیجه گیری قطعی و تصمیم گیری بالینی در این زمینه ضرورت دارد.

زمینه و هدف: علی رغم پیشرفت های چشمگیر در زمینه درمان اسکولیوز ایدیوپاتیک، اتیولوژی بیماری مشخص نمی باشد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه تراکم استخوان دختران مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک و افراد سالم می باشد.روش بررسی: 57 دختر مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک، 12 تا 20 ساله (بدون سابقه بیماری نوروماسکولار، دفورمیتی مادرزادی مهره یا سابقه جراحی قبلی ستون فقرات) با 100 فرد سالم در همان محدوده سنی مورد مقایسه قرار گرفتند. تراکم استخوان هر 157 نفر با روش جذب سنجی دوگانه با دستگاه هولوژیک مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: میانگین تراکم استخوان استاندارد شده بر اساس نژاد (S-BMD) در دو گروه شاهد و بیمار به ترتیب 982.57 و 914.47 بود (P=0.030). میانگین تراکم استخوان ستون فقرات (Spine BMD) در دو گروه به ترتیب 0.89 و 0.83 بود (P=0.030). میانگین تراکم استخوان اطراف هیپ (Hip BMD) نیز در دو گروه به ترتیب 0.85 و 0.78 بود (p=0.004) که تفاوت از نظر آماری معنی دار بود. محل انحنا بر اساس طبقه بندی Lenke تفاوت معنی داری در مقدار S-BMD، Hip BMD و Spine BMD ایجاد نمی کرد (به ترتیب P=0.208، P=0.061 و P=0.274) ولی با افزایش زاویه انحنا میزان S-BMD و Spine BMD کاهش قابل ملاحظه ای نشان می داد (به ترتیب P=0.017 و P=0.016) ضمن این که Hip BMD نیز با افزایش زاویه انحنا کاهش نشان می داد ولی این کاهش از نظر آماری معنی دار نبود (P=0.069).نتیجه گیری: با توجه به مطالعه انجام شده میزان تراکم استخوان های افراد مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک از جمعیت عادی کم تر است و با افزایش زاویه انحنا در بین بیماران نیز تراکم استخوان ها سیر نزولی دارد. البته پی بردن به ماهیت بیماری نیازمند انجام مطالعات بیش تر می باشد.

زمینه و هدف اسکولیوز ایدیوپاتیک یکی از ناهنجاری های نسبتا شایع در نوجوانان است که می تواند موجب اختلال در کنترل پاسچر و کنترل حرکت گردد، لذا هدف این مطالعه تعیین و مقایسه کنترل پاسچر و موتور کنترل در نوجوانان دارای اسکولیوز ایدیوپاتیک با افراد سالم بود. مواد وروش ها: در این مطالعه توصیفی از 79 مراجعه کننده به مرکز جامع توان بخشی هلال احمر تهران در سال 1396، تعداد 57 نفر دارای اسکولیوز و 22 نفر افراد سالم به صورت هدف مند انتخاب و متغیرهای کنترل پاسچر و موتور کنترل با استفاده از دستگاه پاسچرگرافی اندازه گیری گردید. آزمون های t مستقل و Mann-Whitney U برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین متغیرهای کنترل پاسچر و موتور کنترل در افراد دارای اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانی و افراد سالم تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0≥ p). نتیجه گیری با توجه به نتایج به نظر می رسدکه ناهنجاری اسکولیوز ایدیوپاتیک احتمالا نمی تواند به طور معنی داری سبب تغییر در کنترل پاسچر و موتورکنترل نوجوانان گردد.

هدف: اسکولیوز ایدوپاتیک نوجوانی یک ناهنجاری ستون فقرات می باشد که در آن انحنای جانبی ستون مهره ها با چرخش مهره ها همراه است. بریس بر کاهش و کنترل پیشرفت انحنا اثر دارد با این وجود چگونگی تغییر طول تارهای عضلانی مشخص نیست. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر استفاده از بریس بر طول تار عضلات تنه و کمر بیماران اسکولیوز ایدیوپاتیک حین راه رفتن بود.روش بررسی: تعداد 5 دختر مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک با انحنای C شکل (راس انحنای سه نفر به چپ و دو نفر به راست) با میانگین سن، قد و وزن به ترتیب 1.16±12.68 سال، 0.08±1.53 متر و 6.1±35.6 کیلوگرم به صورت نمونه در دسترس و 5 دختر سالم با دامنه قد و وزن و جنس مشابه در این مطالعه شرکت کردند. سیستم تحلیل حرکتی و یک صفحه نیروی جهت ثبت متغیرهای کینماتیکی (دامنه حرکتی مفاصل) و کینتیکی(قله گشتاور عضلانی، نیروهای تماس مفصلی و طول تار عضلانی) استفاده شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS در سطح معنی داری (a=0.05) تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: تغییرات طول عضله اکسترنال ابلیک بیماران اسکولیوز 4 میلیمتر در سمت راست (a=0.02) و 18 میلیمتر در سمت چپ (a=0.01) کمتر از گروه سالم بود. دامنه حرکت مفصل ران بیماران اسکولیوز در صفحه عرضی به مقدار 6.5 درجه از گروه سالم کمتر بود (a=0.01) چرخش لگن در بیماران اسکولیوز به مقدار 9.8 درجه درصفحه افقی از گروه سالم کمتر بود (a=0.04).نتیجه گیری: اکثر متغیرهای کینتیکی، کینماتیکی و نیروی تماس مفصلی بین افراداسکولیوزی و سالم و همچنین در سمت تحدب و تقعر تفاوت معنی دار نداشت که می تواند نشانگر آن باشد که بریس در کاهش دامنه حرکتی لگن و تنه بیماران اسکولیوز مفید است. بنابراین بریس در جلوگیری از پیشرفت بیماری، نامتقارن ساختن نیروی تماس مفصلی و طول تارهای عضلانی می تواند موثر باشد. با این حال توان بخشی در جهت افزایش طول تارهای عضله اکسترنال ابلیک سمت تحدب و تقعر بیمارانی که از بریس استفاده می کنند باید مد نظر متخصصین توانبخشی قرار گیرد.

هدف: درناهنجاری اسکولیوز نوجوانی ناشناخته، هنوز تعامل بین انحراف ستون مهره ای با جنبه های کینتیکی راه رفتن به خوبی شناسایی نشده است. هدف از مطالعه حاضر تحلیل نیروی عکس العمل زمین در مرحله استقرار راه رفتن در بیماران اسکولیوز نوجوانی ناشناخته و مقایسه آنها با نوجوانان سالم بود.روش بررسی: تعداد 19 دختر 11 تا 16 ساله مبتلا به اسکولیوز و 18 دختر سالم همگن با سن، قد و جرم مشابه مورد مطالعه قرار گرفتند. نیروهای عکس العمل زمین در جهت های عمودی(GRF force in Z axis) (Fz) ، قدامی ـ خلفی(GRF force in Y axis) (Fy) ، و داخلی ـ خارجی (GRF force in Z axis) (Fx) و نیز جنبه های کینماتیکی بدن هنگام راه رفتن با استفاده از دو تخته نیروی (1000 Hz) Kistler و یک دستگاه Vicon با 4 دوربین سری T، اندازه گیری شدند. پس از پردازش داده ها و همگن سازی آنها بر حسب وزن، متغیرهای اوج نیروهای عکس العمل زمین، نرخ بارگذاری، اندازه ضربه، متغیرهای زمانی نیروی عکس العمل و شاخص عدم تقارن در متغیرهای مختلف محاسبه گردیدند. اطلاعات با استفاده از آزمون آزمون آنالیز واریانس چند متغیره و آنالیز واریانس اندازه های تکراری در سطح معنی داری 0.05 پردازش شدند.یافته ها: در هر سه جهت عمودی، قدامی ـ خلفی و داخلی ـ خارجی، نیروی عکس العمل زمین پای راست بیماران اسکولیوز و افراد سالم مشابه بودند (p>0.05). در پای چپ نیز در جهات قدامی - خلفی و داخلی - خارجی، هر دو گروه نیروی عکس العمل یکسانی داشتند (p>0.05) اما اولین اوج Fz در بیماران اسکولیوز کمتر از افراد سالم بود (p=0.03). اندازه ضربه، نرخ بارگذاری و زمان رسیدن به اوج نیروی عکس العمل نیز در دو گروه تفاوتی نداشتند (p>0.05). در همه متغیرها شاخص عدمتقارن بیماران اسکولیوز مشابه افراد سالم بود (p>0.05).نتیجه گیری: بیماری اسکولیوز با کاهش اولین اوج نیروی عکس العمل Fz در راه رفتن همراه است. بررسی تاثیر عوامل مختلف از جمله عملکرد عضلات اندام تحتانی می تواند در تشریح کم و کیف این افت نیروی عکس العمل مفید باشد. برای آسیب شناسی و درک تعامل این پدیده با بروز و پیشرفت انحنا باید مطالعات پیچیده تری انجام شوند.

مقدمه و اهداف اسکولیوز با علت ناشناخته نوجوانی یکی از انحرافات ساختاری ستون فقرات با علت ناشناخته است که چیزی حدود 80 تا 85 درصد از موارد اسکولیوز را شامل می شود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر و تداوم اثر تمرینات اصلاحی تلفیقی برشدت اسکولیوز در دختران مبتلا به اسکولیوز با علت ناشناخته نوجوانی بود.مواد و روش ها این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و با گروه کنترل می باشد که بر روی 32 دختر (سن 2/25±13/97 سال، قد 7/978±153/97 سانتی متر، وزن 6/423±52/03 کیلوگرم)، مبتلا به اسکولیوز با علت ناشناخته نوجوانی با انحراف در صفحه فرونتال C شکل ناحیه سینه ایی انجام شده است که به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (حرکات اصلاحی تلفیقی) و گروه کنترل قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از رادیوگرافی زاویه کاب استفاده شد. تمام اندازه گیری ها قبل از آزمایش، بلافاصله پس از 12 هفته تمرین و 12 هفته پس از پایان مداخله صورت گرفت. از تحلیل واریانس چندمتغیره برای داده های تکراری جهت بررسی تغییرات درون گروهی و از آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی تفاوت های بین گروهی استفاده شد.یافته ها نتایج میانگین زاویه کاب در سه زمان پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به ترتیب در گروه کنترل 60/8 ، 16/5 و 16/85 و در گروه آزمایش 16/04، 11/26 و 11/01 بیانگر بهبود قابل توجهی در میزان زاویه کاب (P<0/05) در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در طول زمان بوده و در گروه آزمایش، این بهبود پس از 12 هفته پیگیری ماندگار ماند.نتیجه گیری براساس نتایج این پژوهش می توان گفت که حرکات اصلاحی تلفیقی با بهره گیری از تمرینات منتخب و روش های مطرح در بهبود زاویه اسکولیوز می تواند باعث کاهش درجه زاویه انحناء در اسکولیوز با علت ناشناخته نوجوانی شود و استفاده از این برنامه تمرین درمانی برای نوجوانان پیشنهاد می شود.

پیش زمینه: علت ضایعه اسکولیوز ایدیوپاتیک ناشناخته است و درمان غیر جراحی متداول استفاده از ارتوزها می باشد که شایع ترین آن بریس میلواکی است. هدف از این مطالعه ارزیابی اثربخشی بریس میلواکی در درمان اسکولیوز ایدیوپاتیک بود.مواد و روش ها: در یک مطالعه گذشته نگر، پرتونگاری های 681 بیمار مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک بین سنین 10 تا 18 سال که با بریس میلواکی به مدت 10 سال (از 1373 تا 1383) در دو مرکز درمانی تهران درمان شده بودند بررسی و 335 بیمار با تشخیص قطعی اسکولیوز با بریس آغاز و بر اساس پروتوکل درمانی انجمن تحقیقات اسکولیوز (SRS) درمان با بریس ادامه یافت. در نهایت زوایای اسکولیوز در مراحل مختلف درمانی محاسبه و ارتباط آن با روش درمانی ارزیابی شد و عوامل موثر در نتیجه درمانی تحت بررسی قرار گرفت.یافته ها: با استفاده از بریس میلواکی، زاویه اسکولیوز از 32.8 درجه در ابتدای درمان به 30.6 درجه رسید. بریس میلواکی در انحناهای بالای پشتی (توراسیک)، انحنای دوتایی (دوبل) و سه تای (تریپل) اثر درمانی واضحی نداشت و مهم ترین عامل در پاسخ مناسب درمانی کاهش انحنا به بیش از 30% انحنای اولیه بود. میزان کیفوز پشتی تاثیری در نتیجه درمان نداشت. در موارد علامت «ریسر» 0 و 1 احتمال پیشرفت انحنا بیشتر بود.نتیجه گیری: بریس میلواکی اثر درمانی مفیدی در درمان اسکولیوز ایدیوپاتیک دارد و شرط پاسخ مناسب به درمان انتخاب صحیح بیمار و همکاری کامل وی در کل دوره درمان است.